silah

is. <ər.>

1. Hücum və ya müdafiə üçün alət; yaraq. . . Silahlarını yanlarına atıb oturmuş üç əsgər . . söhbət edirdi. Ə. Ə.. Əlinə silah alanlar . . düşmən üstünə yüyürdü. M. C.. İsi dayı silahı çarpayıya söykədi. B. Bayramov.

2. məc. Bir şeyi əldə etmək üçün vasitə, üsul, yol. Qələm silahımız, səngər sıramız; Yarasa düşməni basmış qaramız. M. Müş.. <Ovçu anasına:> İndi bu kitablardır mənim silahım, indi işıqsaçan bu silahla mən əbədi olaraq qaranlığa qarşı vuruşacağam. Ə. M.. Silah oynatmaq – müharibə ilə hədələmək, qorxutmaq. Silaha sarılmaq – silahlanmaq, silaha əl atmaq. <Qoca:> Pars sarayında əsas təşkil edən yeddi əsil ailə nümayəndələri muğlara boyun əyməyərək silaha sarılıb Smerdisi devirdilər. Ç.. Həqiqət qılıncla durur üz-üzə; Silaha sarılaq, ummayaq artıq; İlandan dostluq, qurddan aşnalıq. S. V.. Soyuq silah – kəsici, ya batıcı silah (xəncər, qılınc, süngü və s.).